Перевод: со всех языков на русский

с русского на все языки

tracić pieniądze

  • 1 tracić

    глаг.
    • губить
    • затерять
    • лишать
    • лишаться
    • недослышать
    • потерять
    • проиграть
    • проигрывать
    • терять
    • тратить
    • утерять
    • утратить
    * * *
    1) (cechę, wartość) утрачивать
    2) tracić (gubić, pozbawiać się itp.) терять
    3) tracić (np. okazję) упускать
    4) tracić (np. życie) лишаться
    5) tracić (w czyichś oczach) снижаться
    6) tracić (wykonywać egzekucję) казнить
    7) tracić (marnotrawić) тратить (зря)
    wydawać (pieniądze) тратить (деньги)
    * * *
    trac|ić
    \tracićę, \tracići, \tracićony несов. 1. терять (лишаться);

    \tracić czas терять время; \tracić na wadze терять в весе (вес); \tracić na sile слабеть, слабнуть; \tracić pieniądze растрачивать (тратить) деньги; \tracić grunt pod nogami терять почву под ногами;

    * * *
    tracę, traci, tracony несов.
    1) теря́ть ( лишаться)

    tracić czas — теря́ть вре́мя

    tracić na wadze — теря́ть в весе́ ( вес)

    tracić na sile — слабе́ть, сла́бнуть

    tracić pieniądze — растра́чивать (тра́тить) де́ньги

    tracić grunt pod nogami — теря́ть по́чву под нога́ми

    2) ( wykonywać wyrok śmierci na kimś) казни́ть

    Słownik polsko-rosyjski > tracić

  • 2 trącić

    глаг.
    • губить
    • затерять
    • лишать
    • лишаться
    • недослышать
    • потерять
    • проиграть
    • проигрывать
    • терять
    • тратить
    • утерять
    • утратить
    * * *
    1) (cechę, wartość) утрачивать
    2) tracić (gubić, pozbawiać się itp.) терять
    3) tracić (np. okazję) упускать
    4) tracić (np. życie) лишаться
    5) tracić (w czyichś oczach) снижаться
    6) tracić (wykonywać egzekucję) казнить
    7) tracić (marnotrawić) тратить (зря)
    wydawać (pieniądze) тратить (деньги)
    * * *
    trac|ić
    \tracićę, \tracići, \tracićony несов. 1. терять (лишаться);

    \tracić czas терять время; \tracić na wadze терять в весе (вес); \tracić na sile слабеть, слабнуть; \tracić pieniądze растрачивать (тратить) деньги; \tracić grunt pod nogami терять почву под ногами;

    * * *
    trącę, trącony
    1) сов. легко́ подтолкну́ть, уда́рить; заде́ть

    trącić kogoś pod łokieć — подтолкну́ть кого́-л. под ло́коть

    trącić nogą krzesło — заде́ть ного́й стул

    2) несов., перен. отдава́ть, припа́хивать

    Słownik polsko-rosyjski > trącić

См. также в других словарях:

  • tracić — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIb, tracićcę, tracićci, trać, tracićcony {{/stl 8}}– stracić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} przestawać coś posiadać, zostawać pozbawionym kogoś, czegoś;… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • tracić — ndk VIa, tracićcę, tracićcisz, trać, tracićcił, tracićcony 1. «przestawać coś mieć, zostawać bez kogoś, czegoś, zostawać pozbawionym kogoś, czegoś» Tracić głos, słuch, wzrok, pamięć, siły, zdrowie, życie. Tracić majątek. Tracić ducha, fantazję,… …   Słownik języka polskiego

  • nieroztropnie — nieroztropnieej przysłów. od nieroztropny Zachowywać się nieroztropnie. Nieroztropnie marnować czas, tracić pieniądze …   Słownik języka polskiego

  • pieniądz — m II, D. a; lm M. e, D. pieniądzniędzy, N. pieniądzniędzmi «środek płatniczy przyjmowany w zamian za towary, usługi lub zwalniający od zobowiązań; moneta lub banknot obiegowy; także: fundusz, majątek, zasoby pieniężne» Pieniądz papierowy.… …   Słownik języka polskiego

  • puszczać — ndk I, puszczaćam, puszczaćasz, puszczaćają, puszczaćaj, puszczaćał, puszczaćany puścić dk VIa, puszczę, puszczaćcisz, puść, puszczaćcił, puszczony 1. «przestawać trzymać ręką, zwalniać uchwyt, wypuszczać z ręki» Puszczał rękę dziecka i… …   Słownik języka polskiego

  • topić — ndk VIa, topićpię, topićpisz, top, topićpił, topićpiony 1. «zagłębiać, zanurzać w wodzie człowieka lub zwierzę, w celu pozbawienia życia; sprawiać, żeby coś się znalazło pod wodą, poszło na dno» Nie chciał topić małych kociąt, szczeniąt. Topić… …   Słownik języka polskiego

  • gubić — ndk VIa, gubićbię, gubićbisz, gub, gubićbił, gubićbiony 1. «dopuszczać, żeby coś zginęło, tracić coś przez nieuwagę; upuszczać coś bezwiednie» Gubić pieniądze, rękawiczki. ∆ Gubić krok, takt, rytm «maszerując, idąc, tańcząc mylić krok; grać,… …   Słownik języka polskiego

  • przepuszczać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, przepuszczaćam, przepuszczaća, przepuszczaćają, przepuszczaćany {{/stl 8}}– przepuścić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, przepuszczaćpuszczę, przepuszczaćci, przepuszczaćpuść, przepuszczaćpuszczony {{/stl 8}}{{stl… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

  • dół — m IV, D. dołu, Ms. dole; lm M. doły 1. «otwór, jama wykopana, wyrwana, zaklęsła w ziemi, w nawierzchni, w skale itp.» Głęboki, płytki dół. Dół wapienny. Wykopać dół. ∆ Dół gnilny «podziemny zbiornik do odprowadzania ścieków; szambo» ∆ Dół… …   Słownik języka polskiego

  • marny — marnyni, marnyniejszy 1. «nie mający wymaganej, istotnej wartości, mało wart; lichy, nędzny» Marna gospodarka, gospodyni. Marna pensja, płaca. Marne sto, dwieście itp. złotych. Marny grosz. Marny los. Marne życie, zdrowie, jedzenie. Marny… …   Słownik języka polskiego

  • palec — m II, D. paleclca; lm M. paleclce, D. paleclców 1. «jeden z pięciu członków stanowiących zakończenie ręki lub stopy człowieka; także zakończenie kończyn u zwierząt i ptaków» a) «palec u ręki» Duży, serdeczny palec. Mały palec. Wskazujący palec.… …   Słownik języka polskiego

Поделиться ссылкой на выделенное

Прямая ссылка:
Нажмите правой клавишей мыши и выберите «Копировать ссылку»